Jej imię oznacza „niosąca światło” i można ją spotkać we Wrocławiu. Pomnik Św. Łucji zdobi przestrzeń dawnego konwiktu Św. Józefa. W prawej ręce trzyma miecz, w lewej bukiet kwiatów.
A gdzie on się dokładnie znajduje?
Tu zapraszam do zostawienia komentarzy z odpowiedzią 🙂
Kilka informacji nt. pomnika. Co najmniej do 1938 r. figura znajdowała się za kaplicą Nawiedzenia Najświętszej Panny Marii na Osobowicach. Nie miała wówczas miecza (tylko rękojeść) i postumentu.
W 1930 r. rzeźbą Św. Łucji z majątku Kornów z Osobowic zachwycił się niemiecki historyk sztuki – Kurt Bimler i opublikował w gazecie „Schlesische Zietung” artykuł pt. „Piękna Pani z Osobowic”. Napisał w nim, że rzeźba jest dziełem Albrechta Siegwitza i uznał za… św. Katarzynę. W trakcie powojennej odbudowy konwiktu św. Józefa pojawiły się tam dwa piękne barokowe wazony, przewiezione z Osobowic, bo jeden z nich widoczny jest na fotografii z ok. 1934 r. i tak też rzeźba Świętej trafiła do konkwitu Św. Józefa.
Zasoby Ikonograficzne – własność P.Oszczanowski
A dlaczego Św. Łucja? Można bazować na opinii prof. Jana Wrabeca, który w 1975 r. napisał: „Atrybuty wskazują jednak wyraźnie, że jest to św. Łucja z Syrakuz; można by też brać pod uwagę św. Dorotę, ale ona przeważnie bywa przedstawiana z mieczem i koszyczkiem kwiatów a nie z ich pęczkiem”.
Atrybuty Świętej Łucji – symbole i ich znaczenie
Jednym z najbardziej charakterystycznych atrybutów Świętej Łucji są jej oczy, które często przedstawiane są na tacy, którą trzyma w rękach. Te oczy symbolizują jej niezłomną wiarę i jasność duchową, a ich odcięcie i umieszczenie na tacy jest nawiązaniem do legendy o jej męczeństwie. Według tejże legendy, próbowano zmusić Łucję do wyrzeczenia się wiary przez wyłupanie jej oczu. Mimo to, jak głosi legenda, jej wzrok został cudownie przywrócony, co przypisuje się jej głębokiej wierze i oddaniu Bogu.
Innym ważnym atrybutem Świętej Łucji jest paląca się lampa lub świeca, którą często trzyma w rękach. Ten symbol jest bezpośrednim odniesieniem do jej imienia, które pochodzi od łacińskiego słowa 'lux’, oznaczającego światło. Lampa lub świeca symbolizują światło, które Święta Łucja wnosiła w ciemność jako orędowniczka i patronka tych, którzy poszukują prawdy i światła w ciemnościach.
Święto Świętej Łucji, obchodzone 13 grudnia, to dzień pełen uroczystości i obrzędów. W Szwecji ten dzień jest szczególnie celebracyjny. Młode dziewczyny, ubrane na biało i z wiankami na głowach, w których umieszczone są zapalone świece, przynoszą światło do domów i kościołów, śpiewając pieśni ku czci świętej. Ta piękna tradycja, symbolizująca nadejście światła i nadziei w najciemniejszym okresie roku, jest wyrazem szacunku i pamięci o męczeństwie i wierności Łucji wobec swojej wiary.
W Polsce i wielu innych krajach katolickich, Święta Łucja jest patronką wzroku. W jej święto ludzie modlą się o zdrowie i ochronę oczu. Istnieje również zwyczaj pieczenia specjalnych ciasteczek zwanych 'łucjankami’ czy 'lucyjkami’, które są symbolem tego dnia. Spotyka się także tradycję rozdawania chleba ubogim, co ma upamiętniać hojność i miłosierdzie, jakie Święta Łucja okazała potrzebującym za swojego życia.
więcej na:
